اجازه بده . . .

اجازه بده ،  شعرم را چنین آغاز کنم
قلم و دفتر  ذکرم  را  میان  ساز کنم

اجازه بده ،  اگه خدای من راضی شد
آنچه را نگفته ام ز قفل ذهن  باز کنم

اجازه بده ،  تا   نفس  در  سینه   می تپد
بر جمال و جسم  نکته های نو  ناز کنم

اجازه  بده  ،   چکه های    عاشقانه     را
تا وصال و صحبت و نگاه عشق  راز  کنم

اجازه بده  ،  به  عمق  مطلب   شنا   کنم
قطره قطره  حس  گفته ها  را  ابراز کنم

اجازه بده ، تا  رسیدن  به  مقصد خود
به  سرای   شاعرانه  هرجا   پرواز  کنم

اجازه بده  ،  چو   نم نم   باران   بهار
بس  نویسم و دوباره  نکته ام  باز کنم

اجازه بده ،  به عشق و امید و   رتبه ام
دستم را  به سوی خدای خود دراز کنم

اجازه بده  ، نگم   شاعرم ،  اهل  دلم
اجازه بده ، اسرار درون ،  ایجاز کنم

تقدیم به سوگلی عزیزم