تـــــــقدیم به دوست دخــــــتر گلم

به عــــــــــــــشق تـو گـرفتارم

به عـــشق تـو گـرفتارم در این دنــیا تو رو دارم تــو رو تا جـــون به تن دارم دیگـــه تنــها نمیذارم

من قـصه گوی عـــــــشق تو تو بهتـــــــرین کـلامی قشنگــــــترین خــیالی که هر نفس باهامی

وقـــــــتی تو هـــــــستی کنارم آسمون آبی رنــــــــگِ میام به دیدن تـــــــو دنیا با تو قشنــــگه

بـــــرای دیدن تـــــو دست می گیرم فــــانوس ماه طــلسم راه رو میشــــکنم میگذرم از شب سیاه

به گــوش کوه ُ در ُ دشت اسمتـــــــو فریاد مـیـــزنم تا هر جا هستـی بشنوی که تــنها عاشقت منم

برای دیدن تـــو ثانیه ها رو میشمرم بـــــــرای دیدن تو من از یه دنــــیا دل می برم

برای دیدن تــــــــو هــزار بار میـــــــمیرم بــرای دیدن تو دوباره من جـــــــون میگیرم

بـــــرای دیدن تـــــو دست می گیرم فـــــانوس ماه طــــلسم راه رو میشــــکنم میگذرم از شب سیاه

واســـه دوباره دیدنـــت میشم گل اقاقیـــــاتا زیره پاهات بمیرم پرپر بشم تو جاده ها برای دیدن تو

برای دیدن تــــــو که شهســــــواره عشقـــی ثانیه ها رو میشمرم

بــرای دیدن تو من از یه دنـیا دل می برم

گفــــــتـــی برو

گفتــــی بــــرو گفتــــــــم به چــــــــشم این بــــــود کلام آخـــــــرین

گفتـــی خداحافظ تــــــــو، گفتـــــم همـــــین گفتــــــی همین. گــــــریه نکردم پـــــیش تو

با ایـــــــنکه پرپر مـــیزدم با خـــــــون دل از پــــــیش تــــــــورفـــــتم و باز نـــــــیومدم

بازی عـــــــشق تو رو جانانه بــــــاختم مثل بازنده ی خوب مـــردانه بــــــاختم

همــه ی ثروت من تحــــفه ی درویش نفسم بــــــود که به تـــــــو شاهانه باخـــتم

لبــــــخند آخرین من دروغ معـــــصومانه بود

بـــــرای پنهان کـــــردن داغ دل ویرانه بــــــــود من مات مات از بازی شطــرنج عشق می آمدم

شاه مهـــــره ی دل رفتـــه بـــــــود من لاف بردن می زدم من لاف بردن می زدم

قـــلعــــه ی دل اسب غــــرور لشـــــــکر تار و مار عــــــــشق

دادم به ناز رخ تــــــــــو این همه یادگــــــار عشق گفــــــتم بـــبــر هر چـــی که هست

رقیب جـــــلد چــیره دست گــــفتی تو مغــــــروری هـــــــنوز

با فتـــــــح این همـــــــه شکـــــــــــست

آفتاب گــــردان خســـــــته از آفتـــاب

من از تو ثمـر یافتم تو چــــــون مرواریدی بر روی برکــــه ی احســــاس من افتادی

و زندگـــــی زان پس تمــــــــوج یافت از تو بالیـــــدم و شاعره شدم

تو رفتی

تمام مزارع پــــــر شد ار آفتابـــــــگردانهای خــــــــسته از افتاب

و دیگـــــر دلیلی نمــــــاند که پنجره به انـــــــتظار باز ماند من پنجـــره را بستم

و روزه ی نام تو را و یاد تـــــــو را گـــــــــرفتم در خـــــــــــــود فرو ریخـــــتم

و شعــــــــــرهای کبوتر وارم را با پـــــیامی بستــــــه به پاهایش

به خــــــــاطــــره ی مرداب پــــــیوند زدم

جهان را گذاشتم و یـــــــاد تو را بردم

کجای این جنگل

کجای این جنگل شب ،پنهون میشی خورشیدکم پشت کدوم سدسکوت ، پر میکشی چکاوکم

چرا به من شک میکنی، من که منم برای تو لبریزم از عشق تو و سرشارم از هوای تو

دست کدوم غزل بدم ، نبض دل عاشقمو پشت کدوم بهانه باز ، پنهون کنم هق هقمو

گریه نمی کنم نرو ، آه نمی کشم بشین حرف نمی زنم بمون ، بغض نمی کنم ببین

نوازشم کن و ببین، عشق می ریزه از صدام صدام کن و ببین که باز، غنچه میدن ترانه هام

اگر چه من به چشم تو،کمم ،قدیمیم ،گمم آتشفشان عشقم و دریای پرتلاطمم

   گــــــــر عاشقی

حس منست وقتی بشنوم مجنون لایق چه سنبلی از عشق بر نامش نهند

ور عاشقی مجنونی است پس حس من دیوانگیست

لیـــــــــکن مـرا به نام دیـــــوانه راهش نـــــهند

گــــر عـــــشوه گر یار منست وقتی به چشمش بنــــــگرم

لیلی چـــه داند عـــــــشوه چیست تا عـــشق بر کارش نــهند

ور عــــــــشوه طنازی اوست پس یـــــار من عاشق کشست

لیــــــــکن مرا به پیکـــرم مقتـــول بر پایش نهـــــند