تنهایی  را دوست  می دارم

با  خویش  بیگانه ام  و در این  بیگانگی  به دنبال  تو  می گردم.

تنهایی  را دوست  می دارم و به آن  دلخوشم،

امّا  از سکوت  بی جهت  شب  می ترسم.

به دنبال آشیانه ای  می گردم، که در کنارش جویباری  باشد

و جنگلی  که  سکوتش  را فقط  صدای  جیرجیرکها  بشکند.

در جست و جوی  تو به رود  می رسم و به  سنگ های  هم نفس  با  رودخانه 

 که  دنیا  را به  بودن در کنار هم  معنا  میکنند  و باز از تنهایی  می ترسم.

 زیرا  تنها، زاده  نشده ام. تو  همیشه با من  بوده ای.

 می دانم از ازل در قلبم  جا  داشتی.

 و حالا  از تو  می خواهم  تا  مرا  در جست و جوی  عشق  خود  همراهی  کنی.

تو اوج  فریاد  من  در سکوت سرد  پاییزی،

 بیا و ببین  که  برای  من  همیشگی ترینی.

تقدیم به ماهی زیبای من ( سوگل )