خــــدایا عاشـــقم عاشق ترم کن

خــــدایا عاشـــقم عاشق ترم کن  بزن آتش تنم خـــاکســــترم کن

ز قید دو جـــهان آزاد گــــــردان  همان تعمیر جان آباد گــــــردان

دلی ده کاندران جای ِ تــــو باشدفضای ســـــینه ماوای ِ تو باشد

مــن ِ دیـــــوانه را دیوانه تر کن  مرا از خوب و بد بیگانه تر کن

چنان پیچیده ام درخویش یارب  که ازخود گشته ام دل ریش یارب

به این خونین جـگر نظارهء کن  علاج زخم دل را چـــــــارهء کن

به یک دیدار نادانم بگـــــــــردانقبای می فروشــــانم بگــــردان

ز شیخ و خرقه پوشان دور سازم  به بزم باده نوشــان نور سازم

مــُـــطلا کن ز انــوار محـــــــمد مســــیحا کن به دیدار محــــــمد

بحق جمع و جوش ِ عــــارفانت  به آهنگ و سروش ِ عاشــقانت

شراب مســــتی ام از مثنوی ده نوا و نای من از مولـــــــوی ده

به نور شمس آبادم بگــــــردان  سرا پا شور و فریادم بگـــردان

به معنی خاک پای بیـــــــدلم کن لسان الغیب را نقش دلـــــــم کن

به عرفان ســـنایی سیرتم بخشز الطاف بهـــــایی غیرتم بخش

بده از حکمت ســـــــــینا دواییبکن این چشم را بینا شـــــــفایی

مــــــــــرا از بادهء خیام جامیز ســــــــعدی مرد نیکو نام کامی

ز مشک و عود عطارم دو دودی  برای روح بیــمارم چه ســــودی

ندیم خواجهء انصــــــــــار باشم  الهی نامــــــــه اش را یار باشم

ز هســــــــتی بادهء نابی بگیرم  ز آغـــــــوش تو مهتابی بگیرم

محبت را زبان گفتـــــگو نیستسراغ دل گــرفتن جستجو نیست

خراب عشـــــــق را دفتر نباشدبجز ســـــودای تو در سر نباشد

بداغ انتظارت ســــــــوختم من  براه ات چشم خود را دوختم من