ای ستاره باورت نمی شود

در میان باغ بی ترانه ی زمین ساقه های سبز آتشی شکسته است

لاله های سرخ دوستی فسرده استغنچه های نورس امید

لب به خنده وا نکرده مرده است پرچم بلند سرو راستی

سر به خاک غم سپرده است ای ستاره ، باورت نمی شود

آن سپیده دم که با صفا و ناز در فضـــــای بی کرانه می دمید

دیگر از زمین رمیده است این سپیده ها سپیده نیست

رنــــــــــــــگ چهره ی زمین پـــــــــــــریده است