گفتمش بی تو چه بایـــــد کرد؟

عکــــــــس رخـــساره ی ماهش را داد گفتمش مونس شبهایم کیست ؟

تاری از زلف سیاهش را داد وقت رفتن همه را می بوسید

به من از دور نگاهش را داد یادگار به همه داد و به من انتظار سر راهش را داد

به باغ آشنایی روزی دری بود گلستان را صفای دیگری بود

گل چو خندید دهان تو به یادم اومد لاله روئید و لبان تو به یادم آمد

شاخه ای سر بر آورد سر از نرده ی باغ قامت بند جوان تو به یادم آمد

تو قفس بودم رهایی یادم آمد تو رفتی و بی وفایی یادم آمد

چو بانگ نامه بر در کوچه پیچید چــــــــــــکید اشکم جدایی یادم آمد